Zorgvuldigheid: het resolutieplan
Allereerst bepalen we of een verzekeraar überhaupt in aanmerking komt voor resolutie. Dit doen we met een zogenoemde ‘algemeenbelangtest’. In deze test analyseren we of een faillissement van een specifieke verzekeraar te grote negatieve gevolgen heeft voor de financiële markten, economie of maatschappij. Daarna kijken we of we deze negatieve gevolgen beter zo klein mogelijk kunnen maken met resolutie dan met een faillissement. Als dit zo is, dan komt deze verzekeraar in aanmerking voor resolutie. Vervolgens schrijven we een resolutieplan. Hierin staan de volgende zaken:
- Resolutiestrategie: Hierin beschrijven we de uitkomsten van de algemeenbelangtest. Dit geeft aan waarom de verzekeraar in aanmerking komt voor resolutie. Ook beschrijven we welke resolutie-instrumenten we gaan inzetten als de verzekeraar faalt.
- Continuïteit: Om de resolutiestrategie uit te kunnen voeren, is operationele en financiële continuïteit nodig. In het resolutieplan staat een analyse van wat hiervoor nodig is. Bijvoorbeeld welke ICT-systemen moeten blijven draaien.
- Belemmeringen tot afwikkeling: DNB beoordeelt of het resolutieplan in de praktijk uitvoerbaar is of dat er belemmeringen zijn. Zo ja, dan moet de verzekeraar deze wegnemen. Voorbeelden van belemmeringen zijn: complexe financiële structuren tussen verzekeringsentiteiten of ICT-systemen binnen een verzekeringsgroep. Hierbij houden we rekening met proportionaliteit.
Wanneer DNB aan de slag gaat met het schrijven van een resolutieplan nemen we contact op met de verzekeraar. We vragen dan onder andere informatie op die nodig is voor het opstellen van het plan. Als het plan klaar is, delen we de globale conclusies met de verzekeraar.
Resolutieplanning: niet voor alle verzekeraars
DNB schrijft alleen een resolutieplan voor verzekeraars die in aanmerking komen voor resolutie. Dat betekent dat de meeste verzekeraars geen resolutieplan hebben. Deze verzekeraars worden hierover geïnformeerd door DNB.